اسباب ضعف عضو در مکتب طب ایرانی

نقص در هر یک از این امور، موجب خروج اندام از کمال آن به حساب می آید. تغییر در هیأت و قوام اندام ها همانند تغییر در مزاج جبلی آنها، بیماری محسوب میشود. چرا که یک اندام هنگامی قادر به صدور افعال طبیعی است که از این جهات کامل باشد و هنگامی که نتواند افعال محوله را به صورت درست و کامل انجام دهد. به آن حالت بیماری گفته میشود. لذا حكما به این نوع از بیماری، سوء هیأت ترکیب می گویند.
در ادامه به انواع بیماریهای ناشی از سوء هیأت ترکیب اشاره می شود.

چگونه سوء هیأت ترکیب سبب ضعف اندام می شود؟

در فرآیند غذا رسانی و نیز ارسال قوه های سه گانه به اندام ها؛ شریان ها ، وریدها، عصب ها و … نقش بسزایی دارند. به این معنا که قوه های سه گانه یعنی قوه حیوانی، نفسانی و طبیعی برای آن که به اندام برسند؛ بایستی از مجاری خاصی همچون شریانها، وریدها، عصب ها، غشاها، مسامات و سایر مجاری عبور کنند تا وارد اندام شوند و عمل تغذیه، تنمیه و امکان صدور افعال طبیعی را ممکن سازند.
از بین بیماری های ناشی از سوء هیات ترکیب که در ایجاد ضعف اندام ها نقش بیشتری دارند می توان به دو گروه از چهار گروه پیش گفت اشاره کرد:
   – بیماری خلقت که شامل بیماری شکل، بیماری مجاری، بیماری اوعیه و بیماری صفایح است.
   – بیماری مقدار که شامل بیماری عظم عام، بیماری عظم خاص، بیماری نقصان عامئ بیماری نقصان خاص است.
آن بخش از بیماری ها که در گروه اول تحت عنوان «بیماری اوعیه و مجاری» نامیده می شوند، نسبت به بیماریهای گروه دوم که تحت عنوان «بیماری مقدار» است تاثیر مهمتری در ایجاد ضعف در اندام دارند. توضیح این تفاوت در تاثیر را می توان این گونه برشمرد:
از جمله بیماری های اوعیه و مجاری که در ضعف اندام نقش دارند، بیماری تضیق و انسداد است.
بیماری تضیق در واقع سبب تنگ شدن مجاری میشود. وقتی مجاری از حد طبیعی تنگ تر شوند امر نقل و انتقال مواد غذایی و نیز ایصال ارواح و قوا به اندام کاهش می یابد و در نتیجه این نارسایی، اندام ضعیف می شود.